Teoman:
son bir kez, şemsiyesiz, yağmura doysun diye
başını damlalara kaldırdı, sırılsıklam oldu, ıslandı
masasına çöktüğünde yine önündeydi gazete
birden kalbiyle bağlandı yazıdan hayal ettiğine
dalgaları deniz kabuklarından dinleyen çocuklar gibi
bir kalp buldu sayfalardan, sevdi rumuzunu sevdiği birini
aklında kurdu, kurdu, verdi kalbini hayali birine
yanında düşündü onu, çok yakıştırdı kendine…
source
